Reactie ontvangen van Dr. Jan Beaujon, South Carolina, USA

3 Juli, 2007

Beste Norbert,

Als een voormalige wandelaar in oud Otrobanda heb ik buitengewoon genoten van 'Een wandeling in oud Otrobanda'. What a wonderful idea! Obviously a 'labor of love'.

Ik heb niet vaak zo van een boek genoten. Namen en situaties, zowel als huizen en straten, halfvergeten, kwamen weer op in mijn oude brein. Anderzijds waren er items waarvan ik voor het eerst hoorde. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Charlie Martijn jong gestorven is. Zelfs niet dat mijn Oom Nouel eigenlijk Adolf Nouel heette. Ook niet dat Emily de Jongh-El Hage met Arthur de Jongh getrouwd was. Ik las enkele jaren geleden dat Arthur gestorven is. Noch wist ik dat Emily een zus was van Ricardo Saad El Hage. Toen ik in de eerste klas was van het Stuyvesant College (Wilhelminaplein) bestond de AMS nog (drie klassen na MULO). Arthur en Ricardo waren allebei op de AMS.

Er bestaan talloze anecdotes over Japa Beaujon. Zijn vader, Richard Johan (Oom Hensi), en mijn grootvader waren primu maar niet primu ruman. Ze spraken Nederlands met elkaar. Oom Hensi was getrouwd met Tanta Menita die een zus was van Henny Eman (oprichter van de AVP).

De ochtend na het overlijden van Oom Hensi waren we bijeen in de zaal van zijn huis; de aankondiging, door Japa haastig opgesteld, werd ondertekend door diverse Beaujons. Een stokoude buurman klom moeizaam de trappen op van de hoge stoep. Hij gaf iedereen een brasa en zei steeds hetzelfde: Ela bai laga nos. Ela bai laga nos. Toen vroeg hij beleefd aan Japa of zijn naam ook onderaan de aankondiging kon verschijnen. Ze waren immers meer dan 25 jaar buren geweest. Japa bedacht zich misschien een microseconde: "Volgende keer Shon Tuyo, OK? Volgende keer." Japa had het altijd druk. En als hij het niet druk had deed hij alsof.

Ik had nooit gehoord van de stuurmanscarrière van je vader. Woonden er werkelijk zoveel mensen in jullie Kortijn huis?. Er waren wel altijd lieden op de porch. Het gaf me een zeker gevoel van weemoed te lezen dat het huis niet meer bestaat. Ik ben er ooit op een feestje geweest. Verjaardag van je zus Elizabeth. Please say hello if she still remembers me.

Ik heb in Delft helemaal niets bereikt. Enkele jaren wiskunde gestudeerd aan de New York University. Na ongeveer vier jaren bij de SHELL gewerkt te hebben ben ik in 1967 weer naar de USA vertrokken. Ik ben in de afgelopen 40 jaar drie keer op Curaçao geweest, meest recentelijk in 1996. Woon nu in Charleston met mijn tweede vrouw. Retired: Doe geen barst. Fooling with the computer; watching CNN; doing my daily power walk.

Tenslotte nog iets over de wandeling in Otrobanda: Dr. David Maurice Nouel, mijn oudoom, woonde in de Breedestraat, Otrobanda, tegenover La Bonanza. Hij was op Bonaire geboren maar doordat zijn moeder Venezolaanse was, had hij de Venezolaanse nationaliteit. Hij was de jongste broer van mijn grootmoeder, Marie Antoinette Clémence Debrot - Nouel. (Zij was de moeder van Cola Debrot.) Er zijn diverse stukken over mijn oudoom geschreven. Die beginnen altijd met een beschrijving van dat oude huis in de Breedestraat waar hij woonde en praktijk uitoefende. De stoffige wachtkamer met gehavend meubilair diende tevens als zitkamer van het gezin. Je zag er vaak ruige mannen met gezwollen kaken zitten. Mijn vrouw uit Den Haag zei eens dat als je dat oude huis binnen ging, het leek alsof je een eeuw terug in de geschiedenis stapte. Van beroep was Tio Maurice dus tandarts, maar hij had interesse voor alles. Hij had oude kaarten van Bonaire waarop aangeven stond waar goud door zeerovers begraven was. Hij kon zonder moeite in een paar dagen een kleine drukpers bouwen. In Venezuela probeerde hij meer dan eens de dictator Juan Vicente Gómez te vermoorden. Daar gebruikte hij ingenieuze, zelfgemaakte bommetjes voor. Op een gegeven ogenblik moest hij naar Curaçao uitwijken. In Coro verschool hij zich in een fruitbarkje onder een stapeltje sinaasappelen en mango's. Zo zeilde hij de veilige haven van Willemstad binnen. Dat is althans volgens de familietraditie. Tio Maurice had mooie theorieën over het onstaan van Papiamentu. In feite had hij theorieën over alles zo'n beetje. Hij bediende zich meestal van het Spaans maar sprak ook aardig wat Nederlands. Met een zwaar Spaans accent natuurlijk: hoercommissie, gulpwerkwoord, enz. In zijn boek 'Geniale Anarchie' schreef Boeli Van Leeuwen een prachtig stuk over Tio Maurice of Oncle Maurice zoals we hem soms noemden Het stuk is getiteld Onkel Patrice. De vrouw van Boeli, Dorothy van Leeuwen - Debrot, is een achternicht van Tio Maurice (en mijn prima ruman).

Greetings, Janchi
South Carolina U.S.A.